Στην Τρίτη Εννεάδα του ο Πλωτίνος (204-270 μ.Χ) ασχολείται με ορισμένα από τα κεντρικότερα ζητήματα της φιλοσοφίας του και κυρίως με θέματα που σχετίζονται με το πως οι ανώτερες υποστάσεις της οντολογίας του εκφράζονται και απενεργούν στον χώρο του αισθητού κόσμου. Εξετάζει κοσμικές δυνάμεις όπως η Πρόνοια και η Ειμαρμένη, μέσω των οποίων ρυθμίζεται η φυσική αιτιότητα, ή ο κοσμικός Έρωτας, ο οποίος μεταστρέφει και κατευθύνει τις ψυχές προς την πληρότητα του νοητού. Ερευνά επίσης τον ρόλο της απαθούς ύλης, καθώς και της αιωνιότητας και του χρόνου κατά την συγκρότηση και τη διευθέτηση των αισθητών σωμάτων, ενώ τελικά επιχειρεί ανασκόπηση όλης της αναγωγικής πορείας η οποία οδηγεί από τις κατώτερες εκδηλώσεις της φύσης ως τη θέαση των νοητών όντων και την ένωση με την υπέρτατη απχή τους, το Εν.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]