Από τη μια πλευρά ο στόμφος, η επιτήδευση, η εκζήτηση, από την άλλη η λιτότητα και η σαφήνεια. Τι σημαίνουν αυτά για το καλό ύφος; Και τι σημαίνει «καλό ύφος»; Μήπως το ίδιο το ερώτημα είναι ειρωνικό; Ο σατιρικός λόγος είναι και ηθικός και πολιτικός. Ο ειρωνικός είναι; Σάτιρα χωρίς ειρωνεία είναι αδιανόητη. Ειρωνεία χωρίς σατιρική διάθεση; (. . .) Τέτοια ερωτήματα προσπαθώ να απαντήσω σε αυτό το βιβλιαράκι. Ωστόσο, με δύο δοκίμια δεν αντιμετωπίζεται ένα θέμα χαώδες, δυνάμει εκδικητικό και οπωσδήποτε ειρωνικό. Η στοιχειώδης σωφροσύνη, λοιπόν, θα έπρεπε να με είχε αποτρέψει από τη συγγραφή. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
