Η αντιδιαστολή, που επιχειρεί ο Κόντογλου μεταξύ της βυζαντινής και δυτικής τέχνης, γίνεται με κριτήρια εικαστικά. . . με βάση τη λειτουργικότητα των ζωγραφικών λύσεων και την κοινωνική αποστολή του έργου τέχνης. Πουθενά δεν υπεισέρχεται ο εθνικισμός, η μισαλλοδοξία και ο φανατισμός, όπως πολλοί τον κατηγορούν. . . Ο Κόντογλου είναι . . . βαθιά ενωτικός για τον ελληνισμό και, ακόμα πιο πολύ, είναι άνθρωπος που προωθεί την υγιή σχέση μας με τον περιβάλλοντα ημάς γεωπολιτικό χώρο και τους άλλους πολιτισμούς, που τείνουν σήμερα να κυριαρχήσουν. . . Σε μια σύγχρονη Ελλάδα που αγωνίζεται να βρει το πρόσωπό της, που ψάχνει να διατηρήσει και να οικοδομήσει την πολιτιστική της μορφή, η σκέψη του Κόντογλου είναι βοηθός πολύτιμος.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]