Η τύχη του όρου `γεωπολιτική` και το επιστημονικό πεδίο που ο όρος αυτός εκπροσωπεί στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα δεν ήταν ιδιαιτέρως λαμπρή. Εχρησιμοποιήθη κατά κόρον και από ανθρώπους οι οποίοι απλώς υποψιάζοντο τη ση-μασία του και αγνοούσαν πλήρως το επιστημονικό του περιεχόμενο.
Στην κάλυψη του κενού αυτού συμβάλλει η παρούσα γεωπολιτική μελέτη του κ. Μάζη, η οποία χαρακτηρίζεται από δυο στοιχεία που την καθιστούν μοναδική στην ελληνική και μία από τις ελάχιστες στη διεθνή βιβλιογραφία:
Πρώτον, θεμελιώνει στον `Πρόλογο του Συγγραφέα` με σύντομο και γλαφυρό τρόπο την έννοια της Γεωπολιτικής, ως γεωγραφικής αναλυτικής μεθόδου, και αντιδιαστέλλει τις μεθόδους και τη λογική της με τη λογική του Διεθνούς Δικαίου.
Δεύτερον, καθιστά σαφές κάτι το οποίον πρέπει να ληφθεί σοβαρότατα υπόψη από τους αναλυτάς των διεθνών σχέσεων, είτε αυτοί είναι διπλωμάται, είτε ακαδημαϊκοί διδάσκαλοι, είτε στρατιωτικοί, είτε ενημερωμένοι αναγνώσται: το γεγονός ότι οι προσεχείς διενέξεις στην περιοχήν της Μ. Ανατολής θα οφείλονται στη διεκδίκηση των υδατίνων αποθεμάτων των ποταμών Τίγρητος, Ευφράτου, Ιορδανού, Ορόντου και Λιτανί.
Η μαθηματική λογική με την οποία παρουσιάζει ο συγγραφέας την αλυσιδωτή αντίδραση των αντιπαραθέσεων των εθνικών δρώντων αλλά και ο τρόπος με τον οποίον στοιχειοθετεί και συνδέει τα συμφέροντα του διεθνούς παράγοντος στην περιοχή, αναδεικνύουν εις το φυσικό των μέγεθος την άκρως ευαίσθητη ισορροπία της γεωγραφικής ζώνης της Γονίμου Ημισελήνου (Croissant Fertile).
Είναι πολύ ενδιαφέροντα επίσης τα συμπεράσματά του σε ό,τι αφορά το γεωπολιτικό μέλλον της Τουρκίας μετά την αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από τα υψίπεδα του Γκολάν όπως και η ερμηνεία την οποία δίδει στην πρόσφατη τουρκική εισβολή - γενοκτονία εις το Βιλαέτι της Μοσούλης (Β. Ιράκ).
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
