Θεωρούμε επιβεβλημένο να προτάξουμε στο λεξικό αυτό μία μικρή εισαγωγή, στην οποία εξηγούμε ακριβώς πως αποδίδουμε με ελληνικούς χαρακτήρες τις λέξεις και την προφορά της αρβανίτικης γλώσσας. Και το θεωρούμε επιβεβλημένο, λόγω του ότι θέλουμε οι αναγνώστες να καταλάβουν πως προφέρετο σωστά κάθε λέξη, πράγμα αρκετά σημαντικό αφού πλέον δεν έχουν την ευκαιρία, σχεδόν καθόλου, να ακούσουν τη γλώσσα να ομιλείται ζωντανά. Επιπλέον θέλουμε το λεξικό να είναι εύχρηστο για τους ενδιαφερόμενους αναγνώστες και να μπορούν να καταλάβουν με ευκολία πως ακριβώς διαβάζονται και προφέρονται οι λέξεις χωρίς να χρειάζεται να χαθούν σε ένα λαβύρινθο συμβολισμών και φθόγγων, ενίοτε δυσνόητων και ακατανόητων.
Σε αυτή μας την προσπάθεια υιοθετήσαμε κάποια λατινικά γράμματα ώστε να καταφέρουμε να αποδώσουμε όχι μόνο τα ημίφωνα, όπως το `e` αλλά και την σημαντική διαφορά του `ντ` από το `d`. Έτσι υιοθετήσαμε τα σύμφωνα `d` και `b` τα χρησιμοποιούμε όπου πρέπει για να τονίσουμε τη σωστή προφορά. Ως αρχαία και μη ιδιαιτέρως κατεργασμένη γλώσσα, η αρβανίτικη είναι βραχύφωνη και συμφωνική, δηλαδή οι λέξεις της περιέχουν πολλά σύμφωνα. Ενίοτε, στις αρβανίτικες λέξεις, μεταξύ των συμφώνων, παρεμβάλλεται σε ορισμένες περιπτώσεις ένας ηχητικός φθόγγος, ένα ημίφωνο, που δεν υπάρχει ανάμεσα στους γνωστούς φθόγγους της ελληνικής. Έτσι τον ημίφωνο αυτόν ήχο που βγαίνει από το στέρνο και ο οποίος δεν προφέρεται ως `ε`, τον αποδίδουμε με το γράμμα `e` ενώ το ημίφωνο `ι` με το `j`. Επίσης με το διπλό `σσ` αποδώσαμε το παχύ σ (sh) και με το `τσσ` το παχύ τσ (c). [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]