Η παρούσα ανθολογία με απασχόλησε μεταφραστικώς περίπου για διάστημα τριάντα ετών. Στο πρώτο μέρος της περιέχει ποιήματα δεκαεπτά ποιητών της αρχαϊκής και της αρχαίας (των κλασικών χρόνων) περιόδου. Αυτή είναι και η ωριμότερη περίοδος του λυρικού λόγου. Ο ποιητής εδώ βγαίνει πια από τον κόσμο του επικού κύκλου και στοχάζεται τον εαυτό του, τα συναισθήματά του, τη μοίρα του. Θέλει να τραγουδήσει την ατομική περίπτωσή του και δεν επιθυμεί να είναι παράρτημα άλλων γεγονότων και καταστάσεων. Σ’ αυτή την ποίηση, το υποκείμενο έχει τον πρώτο λόγο. Στο δεύτερο μέρος της, η ανθολογία περιέχει κυρίως επιγράμματα από τη λεγόμενη ελληνική ανθολογία. Ανθολογούνται είκοσι ποιητές από τους αντιπροσωπευτικότερους του επιγραμματικού λόγου. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]