Ο μπαμπάς έχει δουλειά. Κι η μαμά έχει δουλειά. Όταν ο μπαμπάς κι η μαμά έχουν δουλειά, αυτό θα πει πως εγώ θα κρατήσω τη μικρή μου αδελφή, αυτό θα πει πως κι εγώ θα έχω πολλή δουλειά. Δουλειά έχω, λοιπόν, αλλά δεν έχω κέφι. Κέφι έχω μόνο για να σκεφτώ και να γράψω ένα παραμύθι. Ένα παραμύθι για μια κούκλα τόσο άσχημη που δεν ήτανε πια κούκλα, για ένα τεμπέλικο μερμήγκι που το `ριξε στο τραγούδι, στα ξενύχτια και στα γλέντια, και που δε σκέφτηκε πως θα `ρθει ο χειμώνας, κι αν δεν ήταν το εργατικό τζιτζίκι να το ταΐζει, θα πέθαινε από την πείνα. Αν καταλάβατε. . . τρελά πράγματα, δηλαδή! Τρελά, ναι, μα τόσο όμορφα! Κι όλα αυτά μαζί φτιάχνουν μια όμορφη συλλογή ιστοριών με χιούμορ και φαντασία.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
