«Ποιος είναι τελικά ο Luis Bunuel; Εκατό χρόνια από τη γέννησή του, αυτός ο δημιουργός μοιάζει να εκπροσωπεί ολοκληρωτικά διάφορες αισθητικές και πολιτικές τάσεις, και, ταυτόχρονα, εν τέλει, να μη χωράει σε καμία τους. Τα αφιερώματα, οι έρευνες, οι εκδηλώσεις που οργανώνονται σ` όλο το κόσμο με την ευκαιρία αυτού του εορτασμού, προσπαθούν να αναδείξουν την πολύπλευρη προσωπικότητα του μεγάλου Ισπανού, αλλά πάντα μένει μετέωρο και άλυτο το αίνιγμά του. Ο Luis Bunuel διατρέχει την ιστορία του κινηματογράφου μ` έναν τρόπο που σχεδόν κανένας άλλος κινηματογραφιστής δεν το έχει κάνει: από τις πρωτοποριακές, σουρεαλιστικές ταινίες του βωβού κινηματογράφου, στα εξωτικά μελοδράματα. Από τον κοινωνικό ρεαλισμό και την πολιτική ανατρεπτικότητα, στην αντιπαράθεση με την εκκλησιαστική ιεραρχία και την ύβρι. Από την ψυχαναλυτική εξερεύνηση, στην ουσιαστική και μαχητική χειραφέτηση του κινηματογράφου των δημιουργών. Από την Ισπανία, στη Γαλλία, στις ΗΠΑ, στο Μεξικό και, στα γεράματα πια, πάλι στη Γαλλία, παραμένει ένας αυθεντικός περιπλανώμενος καλλιτέχνης, που ακολούθησε τις διαδρομές της τύχης του. Μοναδική πνευματική, φιλοσοφική πατρίδα του είναι ο σουρεαλισμός. Από εκεί αρχίζει και εκεί καταλήγει η κοσμαντίληψη του Bunuel. Σ` όλες του σχεδόν τις ταινίες υπάρχει τουλάχιστον μία αναφορά στην απελευθερωτική ουσία του πιο ριζοσπαστικού και ανατρεπτικού αισθητικού φαινομένου που συντάραξε τον 20ό αιώνα στα πρώτα 30 χρόνια του. Ο σουρεαλισμός του Bunuel συνδέεται με την πολιτική ουτοπία του αναρχισμού στη φλογισμένη Ισπανία λίγο πριν από τον εμφύλιο σπαραγμό της, και στο Παρίσι της δυτικής όχθης συναντά την υπαρξιακή ουτοπία του `ζην ποιητικώς`». (...)
Μιχάλης Δημόπουλος
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
