Η φιλοσοφία άλλοτε κοιτάζει αφ`υψηλού και με αλαζονεία την τέχνη και άλλοτε την παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς διεκδικώντας ένα ρόλο όχι απλώς δίπλα στην καλλιτεχνική πρακτική αλλά και μέσα σε αυτήν ως συστατικό της στοιχείο. Σήμερα, πολλά έργα τέχνης δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν αν δεν υπήρχε η φιλοσοφία που τα συνιστά, τα δικαιολογεί και τους δίνει νόημα. Στα κείμενα του παρόντος τόμου οι συγγραφείς επιχειρούν να ανιχνεύσουν τη συμπλοκή φιλοσοφίας και τέχνης συζητώντας την εικαστική χρήση του γραπτού λόγου, την καλλιτεχνική αξία της εννοιολογικής τέχνης την πολυαισθητηριακή εμπειρία και τη συναισθησία στην τέχνη, τη σύμπραξη επιστήμης, φιλοσοφίας και τέχνης στην ανατομή του σώματος και, τέλος, το τέλος της τέχνης.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]