Ο διαρκώς αναπτυσσόμενος τεχνικός εξοπλισμός των αισθήσεων, και ιδιαίτερα εκείνος του μοντέρνου βλέμματος ο οποίος έχει οδηγήσει στην απώλεια της εμπιστοσύνης μας στις μορφές της υποτιθέμενης "φυσικής" αντίληψης, έχει μακράν ιστορία. Προϋποθέτει μετατοπίσεις που έχουν λάβει χώρα στην τάξη του δυτικού Λόγου τουλάχιστον τα τελευταία 200 χρόνια και οι οποίες κλονίζουν συθέμελα τον διαφανή τόπο της "αναγνωσιμότητας του κόσμου" (πρβλ. Hans Blumenberg, "Die Lesbarkeit der Welt", Frankfurt am Main, 1981), δηλαδή την απρόσκοπτη μετάφραση του ορατού κόσμου στη γραμμική τάξη των λέξεων, αναδεικνύοντας παράλληλα τη σιωπηλή, μη ορατή τάξη των πραγμάτων ως νεοαναδυόμενη "αισθητική γραφή" που προγραμματίζει έως και σήμερα τη δομή της αντίληψής μας.
Στο πλαίσιο μιας έκθεσης θα ήταν αναμενόμενο να επικυρώσει κανείς αυτή τη διαπίστωση μέσω παραδειγμάτων αντλημένων από την ιστορία της ζωγραφικής ή της φωτογραφίας [...]
(από το δοκίμιο του Διονύση Καββαθά)
