Πόσο προφητικός και ζωτικά επίκαιρος παραμένει ο Φώτης Κόντογλου, ως επιφυλλιδογράφος, σαράντα χρόνια μετά; Πόσο ο πόνος και ο έρωτάς του για την Ρωμιοσύνη, που την έζησε να αλλοτριώνεται παραμένει για το μέσο σημερινό Έλληνα σημείο αναφοράς και όχι νοσταλγικό μνημόσυνο «κατόπιν εορτής»; . . . Τόσο όσο το συγγραφικό και αγιογραφικό έργο του λειτούργησε (μαζί με άλλων) ως καμπάνα αφύπνισης σ’ ένα λαό που έμπαινε αφελώς στην περιπέτεια μίας νέας εποχής, με το έρμα της παράδοσή του και τη σοφία των προγόνων του ασυλλόγιστα καταφρονημένα και άχρηστα. Ναι ο Φ.Κ. υπήρξε και υπάρχει ως δείκτης πορείας σ’ έναν λαό (άδικα και άκαρδα) νυχτωμένο. Απόδειξη πως τα πνευματικά του τέκνα (ίσως ανάμεσά τους εσύ και εγώ, αναγνώστη), που ανακαλύπτουν και θέλουν να βιώσουν γόνιμα και δημιουργικά την ελληνική συνέχεια σ’ έναν κόσμο αλλιώτικο και νέο, πληθαίνουν. Κι ας μην παραλάβαμε τη ρωμαίικη παράδοση από τη μάνα μας, μερικοί ούτε καν από τη γιαγιά μας! Υπήρξε, μαζί με άλλους φωτεινούς δασκάλους, ο Φ.Κ. για να μας αφυπνίσει. . . Σ’ αυτό ακριβώς στοχεύει κι ετούτη η συλλογή κειμένων του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]