Μια φορά κι έναν καιρό, όταν οι άνθρωποι ήξεραν να διαβάζουν τη γλώσσα των ματιών, ζούσε ένα ευτυχισμένο άλογο που το έλεγαν Έκτορα. Η ρόδα του καιρού κυλούσε ήρεμα, ώσπου μια μέρα ήρθε ένας δράκος που τον λέγαν Τρακτέρ και όλα άλλαξαν. Ύστερα ήρθαν κι άλλοι δράκοι, τεράστιοι και τρομεροί, που το μούγκρισμά τους σκέπασε τη μουσική της πλάσης. Η μοναξιά του Έκτορα μεγάλωνε και η θλίψη του ακόμα περισσότερο. Οι άνθρωποι δεν είχαν πια καιρό για ανεμελιά, λησμονήσαν τη γλώσσα των ματιών. Όλοι πια πίστευαν πως μία μηχανή ισοδυναμούσε με χίλιους Έκτορες. . . Ο Έκτορας όμως είχε ψυχή, που τον βύθιζε στ` όνειρο και την ελπίδα. Η δύναμη που είχε φυλαγμένη στην καρδιά του του έδωσε φτερά και πέταξε πάνω από τους ρόδινους λόφους, έφτασε ως το βυθό της απέραντης ουράνιας θάλασσας, εκεί όπου τ` άλογα πιλαλούσαν στην ελευθερία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]