Στην αφετηρία του έργου αυτού βρίσκεται οπωσδήποτε η περίφημη μελέτη «Homo ludens» -όμως ο Cailois απομακρύνεται γρήγορα από τον Huizinga για να επιχειρήσει τη δική του εξερεύνηση στο παιγνιακό σύμπαν. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου προτείνεται, με ιδιαίτερα πειστικό τρόπο, μια συστηματική κατάταξη των παιχνιδιών και εντοπίζονται οι παράγοντες και οι αρχές που διέπουν αυτή την, τόσο τυπική, ανθρώπινη δραστηριότητα. Εξετάζεται, επίσης, η διάχυση του παιγνιακού πνεύματος στη «σοβαρή» ζωή· τέλος, συζητιούνται οι προγενέστερες απόψεις σχετικά με την καταγωγή, τη βαρύτητα και την ειδική σημασία που αποκτούν τα παιχνίδια μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο.
Στο δεύτερο μέρος επιχειρείται μια νέα προσέγγιση («με βάση τα παιχνίδια») της εξέλιξης του ανθρώπινου πολιτισμού. Ειδικότερα, ο Gailiois προσπαθεί να ερμηνεύσει κάτω από αυτό το πρίσμα το πέρασμα από τις λεγόμενες πρωτόγονες κοινωνίες (όπου βασιλεύουν, ακριβώς, «η μάσκα και ο ίλιγγος» του υπότιτλου) στον καθαυτό ιστορικό πολιτισμό.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]