Οι τελευταίες δεκαετίες του 14ου, όπως επίσης και ο 15ος αιώνας, υπήρξαν αποφασιστικοί σταθμοί για την οθωμανική επέλαση στη νοτιοανατολική Ευρώπη - μια επέλαση που σφραγίστηκε με την κατάκτηση και τμηματική ενσωμάτωση, πλην της βυζαντινής πρωτεύουσας Κωνσταντινούπολης και των τελευταίων βυζαντινών προπυργίων, του Μορέως και της Τραπεζούντας, επίσης της Βουλγαρίας, της Σερβίας, της Βλαχίας και της Αλβανίας. Οι χώρες αυτές στη διάρκεια των αγώνων τους ενάντια στο πανίσχυρο Οθωμανικό σουλτανάτο αντέταξαν πεισματώδη αντίσταση, αναδεικνύοντας μάλιστα και ηγετικές προσωπικότητες. Παράλληλα, λίγο μετά την πτώση του Βυζαντίου, εμφανίστηκαν στον ελλαδικό χώρο τα πρώτα επαναστατικά κινήματα κατά του κατακτητή.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
