(. . .) Διαβάζοντας την `Οδύσσεια` απ` το πρωτότυπο παρατήρησα, με έκπληξη ομολογώ, ότι πολλά από τα έθιμα και τις εκφράσεις, που αναφέρονται στο ανεπανάληπτο αυτό έπος, συναντάμε και στις μέρες μας, στην καθημερινότητά μας και στον λόγο μας, πράγμα που φανερώνει τη συνέχεια της γλώσσας σ` αυτόν τον τόπο, έστω και αν οι κάτοικοί της δεν μπορούν πλέον να επαίρονται για την παιδεία τους όπως στην αρχαιότητα, που οι Έλληνες θεωρούσαν βάρβαρο, πάντα μη έχοντα ελληνική παιδεία. Και είναι τόσο πολλοί οι βάρβαροι στις μέρες μας και ειδικότερα σ` αυτόν τον τόπο. Και αυτή είναι η μεγάλη ειρωνεία. Έτσι λοιπόν και σήμερα, η Οδύσσεια διαβάζεται ευχάριστα και μ` ενδιαφέρον σε παγκόσμιο επίπεδο. (. . .) Η Οδύσσεια θα πρέπει να μπορεί να διαβάζεται απ’ όποιον απλώς ξέρει να διαβάζει. Έστω κι αν έχει πάει δύο ή τρία χρόνια στο σχολείο. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]