Η εξαντλητική περιγραφή της συμφοράς που με τη μορφή επιδημικής και θανατηφόρας ασθένειας αποδεκατίζει τη Θήβα είναι ένα είδος προλόγου για το τι θα επακολουθήσει. Η σκηνή της μαντείας του Τειρεσία είναι μοναδική στο παγκόσμιο θέατρο για το ρίγος της. Ο μάντης αμηχανεί από τους απανωτούς κακούς οιωνούς, αδυνατώντας να τους ερμηνεύσει και να προσεγγίσει την αιτία του κακού. Και φτάνουμε στην κορύφωση του τρόμου. Στην εξιστόρηση από τον Κρέοντα της νεκρομαντείας. Εδώ τα όρια του «γκραν γκινιόλ» εξαντλούνται. Όλος ο φριχτός κόσμος του Άδη παρελαύνει μπροστά μας με τα τέρατά του και τους αμαρτωλούς της ελληνικής μυθολογίας.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
