Ο πρώτος αυτός τόμος του έργου "Οι Τούρκοι και το Βυζάντιο" εξετάζει κυρίως την προ-οθωμανική εποχή στον κόσμο της Ανατολής και των Βαλκανίων. Ιδιαίτερα παρακολουθεί τις πολυποίκιλες σχέσεις της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, κατά τους αιώνες 10ο-13ο, με τα τουρκόφωνα φύλα της Ανατολής και των Βαλκανίων -συγκεκριμένα με τους κοινούς φυλετικούς προγόνους των τουρκικών λαών, τους Ογούζους των Αλταΐτων, καθώς και τους Πατζινάκους (Πετσενέγγους), τους Ούζους, τους Κο(υ)μάνους, τους Καραχανίδες (Ιλεκχανίδες), τους Καρά Χιτάυ, τους Σελτζούκους, τους Ζενγκίδες, τους Ντανισμεντίδες, τους Αρτουκίδες και τους Τουρκομάνους νομάδες, με ιδιαίτερη αναφορά στους εκχριστιανισμένους μισθοφόρους Τουρκόπουλους.
