Και οι μέρες άρχισαν να περπατούν - Και μας δημιούργησαν - Και γεννηθήκαμε εμείς, τα παιδιά τους, - είμαστε τα παιδιά των ημερών, -
που πορευόμαστε - εξερευνώντας τη ζωή.
Το νέο βιβλίο του Εδουάρδο Γκαλεάνο είναι το `προσωπικό ημερολόγιο` του μεγάλου Ουρουγουανού συγγραφέα: κάθε μέρα του χρόνου αφηγείται και μια μικρή ιστορία, ένα στιγμιότυπο της μεγάλης ανθρώπινης περιπέτειας που διατρέχει όλες τις εποχές και όλους τους πολιτισμούς· τριακόσιες εξήντα έξι ιστορίες για την πολιτική, για τη ζωή, για το μεγαλείο ή το όνειδος διασήμων και ασήμων, για μικρούς και μεγάλους αγώνες, μαζί με σχόλια που συνδέουν το χθες με το σήμερα και φανερώνουν τον κρυφό μίτο της ιστορίας. Ο μεστός και ευθύβολος λόγος του Γκαλεάνο δίνει ζωή στην ιστορία, μας αποκαλύπτει την πολυσημία και τη διάρκειά της.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Αυτό το ποίημα των Μάγια αποτελεί την προμετωπίδα, αλλά και το πλαίσιο αναφοράς, του τελευταίου βιβλίου του μεγάλου Ουρουγουανού συγγραφέα Εδουάρδο Γκαλεάνο. Εμείς, οι άνθρωποι, σε όλες τις εποχές της ιστορίας, σε όλα τα σημεία του χάρτη, είμαστε παιδιά των ημερών, παιδιά του χρόνου, είμαστε φτιαγμένοι από ζωντανή ύλη μα και από ιστορίες, από τα γεγονότα του παρελθόντος και του παρόντος. Και κάθε μέρα του χρόνου έχει να αφηγηθεί τη δική της ιστορία για τη μεγάλη ανθρώπινη περιπέτεια που έχει ξεκινήσει εδώ και χιλιάδες χρόνια και συνεχίζεται ώς σήμερα. Ο Γκαλεάνο γράφει λοιπόν το «προσωπικό του ημερολόγιο», αυτός, ένας εραστής της ιστορίας και ανιχνευτής του μίτου που συνδέει το παρελθόν με το παρόν, της ουσίας που κρύβεται πίσω από το επίκαιρο, της οικουμενικότητας πράξεων και γεγονότων που ο απλός παρατηρητής των πραγμάτων προσπερνά χωρίς να ξεκλειδώσει τη σημασία τους.
Τριακόσιες εξήντα έξι αφηγήματα –ας μη λησμονούμε ότι το 2012 είναι δίσεκτο έτος–, ένα για κάθε μέρα του χρόνου, συνθέτουν λοιπόν αυτό το ημερολόγιο, γραμμένο από έναν κλασικό πλέον συγγραφέα, ο οποίος έχει κατορθώσει κάτι σπάνιο: να λέει πολλά με λίγες λέξεις, να οδηγεί τον αναγνώστη στο μείζον μέσα από το έλασσον. Η ποίηση, ο στοχασμός, το χιούμορ, το κοινωνικό σχόλιο, η καταγγελία, εναρμονίζονται σε μια γραφή που αποτελεί πλέον το σήμα κατατεθέν του Γκαλεάνο, γραφή κατ’ ουσίαν αφοπλιστική: «17 Οκτωβρίου / Σιωπηλοί πόλεμοι: Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φτώχειας. Η φτώχεια δεν σκάει όπως οι βόμβες, ούτε ηχεί όπως οι πυροβολισμοί. Για τους φτωχούς, γνωρίζουμε τα πάντα: πού δεν δουλεύουν, τι δεν τρώνε, πόσο δεν ζυγίζουν, πόσο ύψος δεν έχουν, τι στερούνται, τι δεν σκέφτονται, σε τι δεν πιστεύουν. Μας απομένει μόνο να μάθουμε γιατί είναι φτωχοί. Μήπως γιατί μας ντύνει η γύμνια τους και μας θρέφει η πείνα τους;»
Από τις Εκδόσεις Πάπυρος κυκλοφορεί ολοκληρωμένη η τριλογία του Εδουάρδο Γκαλεάνο, Μνήμη της Φωτιάς (Η αρχή / Τα πρόσωπα και οι μάσκες / Ο αιώνας του ανέμου), καθώς και το προτελευταίο βιβλίο του, Καθρέφτες.
