Η δέκατη ένατη ραψωδία εύλογα θεωρείται πέτρα σκανδάλου. Σκανδάλισε πολλούς μελετητές της «Οδύσσειας» σε 3 τουλάχιστον επίπεδα: σύνθεσης, πλοκής και σκηνοθεσίας. Το σκάνδαλο σύνθεσης αναφέρεται συνήθως στην απροσδόκητη έκβαση της ραψωδίας. Το σκάνδαλο πλοκής και σκηνοθεσίας αναγνωρίζεται σε αμφίβολους συνειρμούς και ελιγμούς της αφήγησης στο εσωτερικό της. Ενόψει του τριπλού αυτού σκανδάλου οι ερμηνευτικές αποφάσεις διχάζονται. Κάποιοι το χρεώνουν εξολοκλήρου στην κακοτεχνία (έστω στην αμηχανία) περισσοτέρων ή ενός διασκευαστή, με αποτέλεσμα τη διασάλευση της αφηγηματικής συνοχής μιας αρχικής Οδύσσειας. Άλλοι όμως θεωρούν το σκάνδαλο αποφασισμένο από τον ίδιο τον ποιητή, ως πρόκληση στον ακροατή-αναγνώστη, ο οποίος καλείται στην προκειμένη περίπτωση να λύσει λίγο πολύ ένα αφηγηματικό αίνιγμα, προσέχοντας τόσο τις αφορμές του όσο και το τέλος του. Αυτή τη δεύτερη μέθοδο ανάγνωσης προκρίνουν τα Επιλεγόμενα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]