Ο αγέρας σήμερα έχει πολλά κέφια. Θέλει να παίξει, να τραγουδήσει. Συντροφιά, όμως, δεν βρίσκει. Κι όπως ετοιμαζόταν να φύγει, να εκεί, είδε το παιδί. Το παιδί κρατούσε μια φλογέρα στα χέρια του. Έτρεξε ο αγέρας, έτρεξε τόσο που λαχάνιασε. «Παίζουμε;» ρώτησε με λαχτάρα τη φλογέρα. «Παίζουμε;» ρώτησε με λαχτάρα το παιδί. «Παίζουμε!!» αποκρίθηκε χαρούμενα το παιδί. «Παίζουμε!!» αποκρίθηκε χαρούμενα η φλογέρα. Κι ο αγέρας, σήμερα που έχει κέφια, κι ο αγέρας που θέλει να παίξει, να τραγουδήσει, χώθηκε μέσα στη φλογέρα και της έδωσε ψυχή, κι εκείνη άρχισε να παίζει. Και το παιδί θαύμασε κι ήταν ευτυχισμένο που ο αγέρας έπαιζε τη φλογέρα του.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
