Ο χρόνος που, μέσα του, ξετυλιγόμαστε, οι μεταβαλλόμενες όψεις κάθε ανθρώπινου συναισθήματος, το κοσκίνισμα κάθε ψήγματος φαντασίας στον ήλιο, οι αναρριχώμενες σκιές, οι δεμένες με την ύπαρξή μας μυρωδιές, οι δυνατοί και οι ανήκουστοι ψίθυροι, οι πιο αγγελικές αισθήσεις μας που μπλέκονται με τον έρωτα και τη νοσταλγία...
Όλα τούτα δεν είναι, παρά ένας περίπατος σε εικόνες που χαράζονται -ερήμην μας- στην ακουαρέλα της μνήμης, για να ξυπνήσουν, χρόνια μετά, ως σκίτσα γεμισμένα με πολύχρωμες "Ξυλομπογιές"...
Δείγμα γραφής:
ΤΟ ΓΗΡΑΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ
Ξανθός ειρμός.
Κοράλλι σκάλωσε στο φως της πάχνης.
Βρέφος βυθός.
Στα πόδια του νησιού, ιστός αράχνης.
Μάγος καπνός.
Πλάι του, η γυάλινη τροφός
βουτάει.
Ίδιος ρυθμός.
Το καλοκαίρι, που `ρθε ολοταχώς,
γερνάει.
