ΓΑΛΗΝΗ

Είναι μια αίσθηση
που σου δίνει ο ουρανός
Διάχυτο το φως
μπλε το χρώμα

Θαρρείς πως στήνεται
ένα θέατρο σκιών
με πρωταγωνιστές τα σύννεφα
Βουβό είναι το έργο
που παίζεται
και το όνομα αυτού "Γαλήνη"

Τα όνειρά σου
εκεί πάνω στοιβαγμένα
άσπρες νιφάδες
σ` ένα πανί γαλάζιο

Μα πριν προλάβεις
μια σκηνή να δεις
εκείνη χάνεται
παρασυρμένη απ` τ` αγέρι
Κι η ζωή μπροστά σου
εκτυλίσσεται σαν να `τανε
ταινία στον τόπο δυστυχήματος

Κι ύστερα μια τελευταία ματιά
σαν ρίξεις
βλέπεις τη γαλήνη
ν` απλώνεται
και να τα σκεπάζει όλα

ΒΑΡΥΤΗΤΑ

Είναι κάτι μέρες σαν αυτή
που το σώμα κολλάει στη γη
με μια βαρύτητα
που μου παρασέρνει
σκέψεις κι αναμνήσεις
και τις σκορπά
να αιωρούνται ράθυμες στον αέρα

Μέρες σαν τη σημερινή
το μυαλό μου τρέχει μακριά
αγνό καθαρό
και ασταμάτητο
από καθετί
που το λοιδωρεί
και το βαραίνει

Τότε, με τα βλέφαρα βαριά
από την προσπάθεια
δίνω την ευκαιρία
στην ψυχή μου
να ελαφρύνει
από τη βαρύτητα
των αποφάσεών μου

ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΟΥΡΓΙΤΙ ΕΡΧΕΤΑΙ

Ο ορρός
σαν αρχαία κλεψύδρα
μετράει τα δευτερόλεπτα
της ζωής του

Δυο μάτια
Ένα χέρι
Μερικά πλευρά
έχουν απομείνει
παράξενα σημάδια
μιας αλλοτινής ύπαρξης

Ένα σπουργίτι
ταράζει τις σκέψεις του
χτυπώντας ρυθμικά
το τζάμι
παρακαλώντας τον
να μείνει μια μέρα ακόμα

Και κάθε φορά
είναι ο σωλήνας
που κρύβει
το αναφιλητό
που μαρτυρά
πως τίποτε πια
δεν θα είναι το ίδιο
για κανέναν