Η μελέτη «Λόγια και μη λόγια παραθέματα στην κυρίως Ρητορικήν του Αριστοτέλους» εξυπηρετεί την ερευνητική και την διδακτική πρόθεσή μου και ακολουθεί τον ειδολογικό και τον γραμματειακό χαρακτήρα της Ρητορικής ως σύνθεσης ερευνητικής και διδακτικής. (. . .) Η μελέτη έχει δύο δομικά χαρακτηριστικά: το καταλογογραφικό και το τμήμα της ανάλυσης των επί μέρους παραθεμάτων (104 τον αριθμό). Το πρώτο «τεχνιτεύεται» μίαν ιδέα του πώς ο φιλόσοφος θα μπορούσε να είχε καταρτίσει ένα σχέδιο συγκεντρωτικό των διαθέσιμων παραθεμάτων και των αντίστοιχων τόπων της ρητορικής του πραγματείας (. . .) για να τα κατασκευάση» προς έκδοση σε ένα πολυσυζητημένο ως προς την ενότητά του - αλλά οπωσδήποτε συνηρτημένο - σύνολο περί της ρητορικής τέχνης. Το τμήμα της ανάλυσης είναι το στοιχειωδέστερο δυνατό ως προς την οργανική ένταξη του κάθε παραθέματος στην συνάφειά του με τον σχετικό τόπο της Ρητορικής. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]