[. . .] Ο Λεντς είναι το μόνο διήγημα του Μπίχνερ· και μολονότι έχει κάποια κενά, μολονότι δεν πήρε ποτέ την οριστική, τελειωτική του μορφή, εντούτοις θεωρείται μέχρι τις μέρες μας, και μάλιστα ομόφωνα από τους πάντες, ειδικούς και αναγνωστικό κοινό, ως ένα από τα αναμφισβήτητα αριστουργήματα της γερμανικής λογοτεχνίας. Ο Κανέτι, για να μείνουμε σε ένα μόνο παράδειγμα, θεωρούσε τη μικρή αυτή νουβέλα μία από τις πιο γόνιμες αναγνωστικές εμπειρίες της ζωής του. Άλλοι θεωρούν ότι με αυτό αρχίζει η σύγχρονη γερμανική λογοτεχνία και ειδικά με την περίφημη φράση του στην αρχή κιόλας «μόνο καμιά φορά του ήταν δυσάρεστο που δεν μπορούσε να περπατήσει με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω». Έχουν γραφτεί απείρως πολλά για το έργο αυτό, άλλοι το θεωρούν έξοχη περιγραφή της σχιζοφρένειας, άλλοι ότι είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό και εξαίρουν την «ποιητική του πυκνότητα» [. . .]. Αλλά νομίζω ότι όλα όσα μπορεί να πει κανείς γι` αυτό το μικρό σε έκταση αριστούργημα είναι ότι μέσα από αυτό μιλά η εξέγερση: η εξέγερση των νέων ανθρώπων ενάντια σε ό,τι απειλεί να τους συνθλίψει, η ηρωική τους προσπάθεια όχι απλώς να επιβιώσουν αλλά και να ζήσουν αλλάζοντας τον κόσμο - σε όλα τα επίπεδα. [. . .]

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]