Η κριτική και φιλολογική σύνθεση του Κ. Θ. Δημαρά, Κωστής Παλαμάς: `Η Πορεία του προς την Τέχνη`, συνδύασε, για πρώτη φορά στην γλώσσα μας, την φιλολογική έρευνα με την κριτική ευαισθησία, και την ψυχογραφική οξύνοια με την φιλοσοφική πειθαρχία. Συνεπώς, μολονότι τούτη η εργασία φαίνεται να έχει αποκλειστικό της αντικείμενο τον Παλαμά και την Ποιητική του, πιστεύω πως αποτελεί αξεπέραστο ίσαμε τώρα μεθοδολογικό πρότυπο για την πρισματική προσέγγιση και ερμηνεία μίας κεντρικής μορφής της νεοελληνικής ποίησης και κριτικής. (. . .)
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
