Κομπιούτερ μου, ξέρεις πόσο χρειάζομαι τη συντροφιά σου. Έγινες φίλος καρδιακός, έγραψες ό,τι γραμμένο έχω στην καρδιά μου. Χαρές και πίκρες και καβγάδες δε σου έκρυψα. Ό,τι έζησα και ζω σ` εσένα τα εμπιστεύτηκα. Δυσκολίες με τα γονικά, τ` αδέρφια μου, τους φίλους μου: οι υποχρεώσεις, τα πρέπει και οι ευθύνες. Χαρές με τα γονικά, τ` αδέρφια μου, τους φίλους μου: οι σχολικές αργίες, τα δώρα, οι ιστορίες των παππούδων. Κομπιουτεράκι, αγάπη μου. . . αγάπη μου.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
