Οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που μίλησαν για τους Κελτούς. Από τον 6ο αιώνα π.Χ., άποικοι και εξερευνητές που ταξίδευαν στη Δύση γνώρισαν τον κελτικό πολιτισμό, ενώ έλληνες ιστοριογράφοι και «εθνολόγοι» έδωσαν τις πρώτες περιγραφές τους. Μέσα στους επόμενους αιώνες, ωστόσο, οι δύο λαοί έμελλε να έρθουν σε στενότερη επαφή. Πολλές κελτικές φυλές, σε ένα διαρκές μεταναστευτικό ρεύμα, άρχισαν να εξαπλώνονται σε ολόκληρη σχεδόν τη ΝΑ Ευρώπη, φτάνοντας ως τη σημερινή Ουκρανία. Στο πλαίσιο της κίνησης αυτής, τα ελληνικά εδάφη δέχτηκαν τις πρώτες κελτικές επιδρομές που κορυφώθηκαν με τη μεγάλη εισβολή του Βρέννου, ο οποίος έφτασε ως τους Δελφούς (279 π.Χ.). Στη συνέχεια, οι Κέλτες πέρασαν στη Μ. Ασία και εγκαταστάθηκαν τελικά στην περιοχή που ονομάστηκε από αυτούς Γαλατία. Η περίοδος αυτή των ελληνογαλατικών πολέμων άφησε τα ίχνη της στην ελληνική φιλολογία και τέχνη, όμως, με το πέρασμα του χρόνου, οι μικρασιάτες Γαλάτες έγιναν πλήρως αποδεκτοί στους κόλπους του ελληνικού κόσμου της Ανατολής. Στο εξής, οι τύχες της ασιατικής Γαλατίας εμπλέκονται με τις περίπλοκες διαμάχες των ελληνιστικών βασιλείων και, αργότερα, μετά την κατάκτηση από τη Ρώμη, με τους εμφύλιους πολέμους που σημάδεψαν το τέλος της ρωμαϊκής δημοκρατίας. Το βιβλίο αυτό περιγράφει με ζωηρά χρώματα την περιπέτεια της συνάντησης των δύο πολιτισμών, του ελληνικού και του γαλατικού, ως τη σταδιακή αφομοίωση και εξαφάνιση των Κελτών της Ανατολής.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]