Ο αφηγητής αρχίζει την περιπλάνησή του από την πέμπτη δεκαετία του εικοστού αιώνα και μετά τη λήξη του Πολέμου. Από τα Τουρκοβούνια μεταφέρεται στον Ωρωπό κατά τα Δεκεμβριανά, από όπου μετά από παραμονή ολίγων μηνών επανέρχεται στην Αθήνα. Αναφερόμενος στα πρώτα μαθητικά του χρόνια, Δημοτικό και πρώτες τάξεις του Γυμνασίου, σκιαγραφεί τη ζωή των συνομηλίκων του στου Γκύζη, στην Αλάνα του Πολυγώνου, στα θεάματα της λεωφόρου Αλεξάνδρας και στα Εξάρχεια (. . .). Η αφήγηση βαίνει παράλληλα με τις παρατηρήσεις του στην πολιτική εξέλιξη και στην εκπαιδευτική κυρίως πορεία της νεοελληνικής κοινωνίας, στην οποία επιμένει ιδιαίτερα, ως εκ του επαγγέλματός του, καταφερόμενος στην πνευματοκτόνο γλωσσική απαιδευσία της τελευταίας γενιάς του εικοστού αιώνα και της πρώτης του επόμενου. Ενδιάμεσα παρεμβάλλονται οι εμπειρίες και οι αναμνήσεις που απεκόμισε από την τακτική θερινή του περιπλάνηση σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]