Ο Αμίκαμ Ναχμάνι, γνωστός ισραηλινός ιστορικός-μελετητής του ελληνικού εμφυλίου πολέμου και της εσωτερικής ισραηλινής πραγματικότητας, ανασυνθέτει την αρχή των διπλωματικών και άλλων επαφών (στρατιωτικών και αμυντικών, θρησκευτικών, εμπορικοοικονομικών κ.ά.) μεταξύ της Τουρκίας, του Ισραήλ και της Ελλάδας κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950. Μέσα από τα αρχεία των ισραηλινών διπλωματικών αποστολών στην Άγκυρα και την Αθήνα και τη διπλωματική αλληλογραφία της εποχής, παρουσιάζεται με έντονα γλαφυρό και ζωντανό τρόπο η εξέλιξη όλων εκείνων των παραγόντων, των σχέσεων, των στερεοτύπων και των προκαταλήψεων που επηρέασαν κατά καιρούς την προσέγγιση ή την απομάκρυνση των τριών χωρών. Το «εθνοψυχογράφημα» που προκύπτει είναι ιδιαίτερα επίκαιρο στη σημερινή εποχή των ζυμώσεων και ανακατατάξεων της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, γιατί αναλύει τρόπους συμπεριφοράς συχνά παρορμητικούς και έξω από τη συνήθη ψυχρή διπλωματική πρακτική, οι οποίοι όμως σε γενικές γραμμές ακόμη καθορίζουν τον τρόπο που η μία χώρα αντιμετωπίζει την άλλη. Όπως αναφέρει και ο ίδιος ο συγγραφέας, «Οι σχέσεις του Ισραήλ με την Τουρκία και την Ελλάδα, [. . .] μοιάζουν εντυπωσιακά μεταξύ τους κατά το ότι, συναισθήματα, ευαισθησίες και διαστρεβλωμένες αντιλήψεις έχουν παίξει έναν αποφασιστικό ρόλο στη χάραξη των αντίστοιχων πολιτικών στις τρεις πρωτεύουσες».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]