«Υπάρχει μια ηλικία στην οποία μας αρέσουν όλα τα κρασιά και λατρεύουμε όλες τις γυναίκες· καθόμαστε εμπρός στη ζωή όπως σ’ ένα συμπόσιο και τραγουδάμε όλοι μαζί με καρδιά χαρούμενη κι ελαφριά, όλοι οι συνδαιτυμόνες νιώθουμε την ίδια ευωχία και μέθη· ύστερα έρχεται μια ώρα που καθένας παίρνει το μπουκάλι του, διαλέγει τη γυναίκα του και τρέχει στο σπιτάκι του, για να έρθουν κάποιοι άλλοι να πιουν τις ίδιες χίμαιρες και να μεθύσουν με τις ίδιες προσδοκίες».
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
