Ως ανώτερος λέκτορας Ορθοπεδικής στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ (1989-1997), καθιέρωσε την κλινική υποειδικότητά του στην ανακατασκευή άκρων και ήταν ένας από τους πρώτους που υιοθέτησαν την τεχνική Ilizarov στο Ηνωμένο Βασίλειο. Από το 1997 έως το 2005 ήταν Καθηγητής Τραυματολογίας και Ορθοπεδικής στο Πανεπιστήμιο Queens στο Μπέλφαστ και από το 2005 έως το 2012 ήταν Καθηγητής Κλινικής Ορθοπεδικής στο University College London. Ήταν Επισκέπτης Καθηγητής Ορθογηριατρικής στο Πανεπιστήμιο Sapienza της Ρώμης. 

Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώθηκαν στη βιολογία της επούλωσης καταγμάτων και της οστεογένεσης με απόσπαση, στη μηχανική ιστών των οστών, στη θεραπεία της οστεοπόρωσης και των καταγμάτων ευθραυστότητας, στις κλινικές δοκιμές θεραπείας καταγμάτων και στη μέτρηση των αποτελεσμάτων σε κατάγματα και ανακατασκευή άκρων. Ηγήθηκε της δημιουργίας της Εθνικής Βάσης Δεδομένων Καταγμάτων Ισχίου του Ηνωμένου Βασιλείου και του απονεμήθηκε τιμητική υποτροφία τόσο από την Βρετανική Ορθοπεδική Ένωση όσο και από την Ορθοπεδική Εταιρεία Τραυμάτων σε αναγνώριση του έργου του.

Έχει πλέον αποσυρθεί από τα κλινικά και πανεπιστημιακά του καθήκοντα, αλλά παραμένει ενεργός στον τομέα των καταγμάτων ευθραυστότητας. Ήταν ιδρυτικός πρόεδρος του Fragility Fracture Network και παραμένει ενεργός σε διεθνές επίπεδο σε αυτόν τον οργανισμό. 

Πηγή: Akademika