Ο Λουίς ντε Καμόες (1524/1525-1580) γεννήθηκε στην Λισαβόνα, σε μία οικογένεια χαμηλόβαθμων ευγενών. Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του στην Κοΐμπρα, επέστρεψε στην γενέτειρά του. Εκεί, υπό την προστασία φιλότεχνων μαικήνων αλλά και της βασιλικής Αυλής, συνέθεσε ένα μεγάλο μέρος του ποιητικού του έργου. Το 1553 αναχώρησε για τις κτήσεις της Πορτογαλίας στην Ανατολή, όπου, ζώντας άστατα, παρέμεινε επί δεκαεπτά χρόνια. Μετά την επιστροφή του στην πατρίδα, εξέδωσε, το 1572, το σημαντικότερο έργο του, το επικό ποίημα Οι Λουσιάδες, στο οποίο περιγράφει το περιπετειώδες ταξίδι τού Βάσκο ντα Γκάμα προς την Ινδία (1497-1499). Παρ’ ότι Οι Λουσιάδες θεωρούνται ως το εξοχότερο δείγμα της πορτογαλικής λογοτεχνίας διαχρονικά, ο συγγραφέας τους πέθανε άσημος και πάμπτωχος, σε μία επιδημία πανώλης, το 1580.