Μετά την απελευθέρωση της χώρας του το 1878, ο Βάζοφ επέστρεψε και ασχολήθηκε με την πολιτική αναλαμβάνοντας δημόσια αξιώματα με το συντηρητικό κόμμα, για κάποιο διάστημα χρημάτισε και υπουργός παιδείας. Το 1884 έκανε αίσθηση στα λογοτεχνικά πράγματα με μια σειρά πατριωτικών ποιημάτων υπό τον τίτλο «Εποποιία των Λησμονημένων». Το 1886 λόγω πολιτικών αντιπαραθέσεων αναγκάστηκε να αυτοεξοριστεί στην Οδησσό. Επέστρεψε ύστερα από 3 χρόνια με μεσολάβηση της μητέρα του κι έγινε καθηγητής σε σχολείο ενώ δεν σταμάτησε την ενασχόληση με την λογοτεχνία. Το 1894 εκδόθηκε το πιο σημαντικό του μυθιστόρημα, «Κάτω από το ζυγό» στο οποίο αφηγήθηκε την καταπίεση των υποδουλωμένων Βουλγάρων από τους Οθωμανούς. Το βιβλίο μεταφράστηκε στις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες και τον έκανε ευρύτατα γνωστό σε όλη την Ευρώπη. Ο Βάζοφ πέθανε στη Σόφια στις 22 Σεπτεμβρίου 1921, αφήνοντας πίσω ένα ογκωδέστατο έργο από όλα τα είδη λογοτεχνίας και θεματολογίας από τον αγώνα κατά των Τούρκων, το ιστορικό παρελθόν της χώρας, την ζωή στην επαρχία.