Ολα ξεκίνησαν πριν από πολύ καιρό, όταν ήταν στο δημοτικό και διαβάζοντας ένα κείμενο παρατήρησε δυο-τρεις «περίεργες» λέξεις. «Εχουν ελληνική ετυμολογία», του εξήγησε ο δάσκαλός του.

«Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι οι Βραζιλιάνοι, ένας λαός που ζει έναν ωκεανό μακριά από την Ελλάδα, χρησιμοποιούν λέξεις, γραμματικά φαινόμενα, έννοιες, που είναι άμεσα συνδεδεμένες με την ελληνική γλώσσα», λέει.

Ο Junior κατάγεται από την Bahia, μια πολιτεία στο βορειοανατολικό άκρο της Βραζιλίας που βρέχεται από τον Ατλαντικό. Τα τελευταία εννιά χρόνια ζει στην Ελλάδα. «Σπούδασα Ελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Sao Paulo και η μεγαλύτερη επιθυμία μου ήταν να ζήσω στην Ελλάδα. Το 2001 πήρα υποτροφία για να κάνω μεταπτυχιακό στο Τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Αργότερα, αποφάσισα να προχωρήσω την έρευνά μου γύρω από τη Γλωσσολογία και την Ιστορία της Ελληνικής Γλώσσας και, αναπόφευκτα, βρέθηκα στην Αθήνα και στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο! Την επίβλεψη στη διδακτορική μου διατριβή ανέλαβε ο καθηγητής Χριστόφορος Χαραλαμπάκης».

Παράλληλα, ο Junior εργάζεται παραδίδοντας μαθήματα πορτογαλικών σε Ελληνες μαθητές.

«Οι Ελληνες», λέει, «είστε λαός αυθεντικός, με ταμπεραμέντο και αναπτυγμένη αίσθηση αξιών. Αλλά έχετε ένα ελάττωμα: γκρινιάζετε, "chorando de barriga cheia", όπως λέμε στη γλώσσα μου! Γκρινιάζετε για το κράτος, την πρωτεύουσα, τη γραφειοκρατία, την καθημερινότητα... Αλλά δεν έχετε συνειδητοποιήσει πόσο τυχεροί είστε. Είστε όλη μέρα έξω, συναντάτε γνωστούς, γλεντάτε, θεωρείτε τη φιλία ύψιστο αγαθό, συμπονάτε, συμπαραστέκεστε... Οταν λέω στους μαθητές μου από πού είμαι, με κοιτούν με ένα μεγάλο ερωτηματικό στο βλέμμα, σαν να με ρωτούν "Απ' όλες τις πόλεις του κόσμου, την Αθήνα διάλεξες;". Εχω κάνει δεκάδες ταξίδια, έχω ζήσει σε διάφορα μέρη, αλλά αν μου έλεγε κάποιος ότι δεν θα μπορούσα ποτέ ξανά να γυρίσω στην πατρίδα μου, στην οικογένειά μου, η Ελλάδα θα ήταν το μόνο μέρος όπου θα μπορούσα να περάσω τη ζωή μου».