Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 21 Δεκεμβρίου του 1918. Σπούδασε στην Σχολή Καλών Τεχνών ΑΣΚΤ (1936-1939).

Φοιτητής ακόμα, γίνεται εθελοντής στο αλβανικό μέτωπο και στη συνέχεια συμμετέχει στην Αντίσταση (1941-1944). Χάρη στην πρωτοβουλία του Οκτάβιου Μερλιέ φεύγει για το Παρίσι τον Δεκέμβρη του 1945, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης. Μετά από ένα σύντομο πέρασμα από τη σχολή Des Beaux Arts κι από το εργαστήρι του Zadkine στην Grande Chaumiere, εγκαταλείπει την ακαδημαϊκή αντίληψη της γλυπτικής που του είχε εμφυσήσει η ΑΣΚΤ. Το 1947, η γνωριμία του με τον Henri Laurens, υπήρξε καθοριστική για την πορεία του: βρήκε αμέσως τη θέση του στους κύκλους των μοντέρνων καλλιτεχνών.

Από το 1952 αρχίζει να δουλεύει το σίδερο. Το 1962 κάνει την πρώτη του ατομική έκθεση στην περιώνυμη τότε Galerie de France. Ταυτόχρονα αρχίζει να συνεργάζεται με αρχιτέκτονες φτιάχνοντας μεγάλα γλυπτά για δημόσια κτίρια και ανοιχτούς χώρους καθώς και επαναλαμβανόμενα διακοσμητικά στοιχεία σε γύψο, τσιμέντο ή μπετόν. Το 1966 μεταφέρθηκε στην κεντρική Γαλλία όπου έστησε το εργαστήρι του κατασκευάζοντας αργαλειούς για την παραγωγή πετασμάτων (ταπισερί) από δικά του σχέδια (1969-1975). Την ίδια περίοδο χρονολογούνται επίσης και τα πρώτα βιδωτά γλυπτά που θα καθορίσουν την τεχνική στη δουλειά του μέχρι τέλος της ζωής του.

Διδάσκει στη Σχολή Διακοσμητικών Τεχνών στο Παρίσι (1975 -1976) και εν συνεχεία στη Σχολή Καλών Τεχνών της Μασσαλίας (1979-1980) μετά τη μετακόμιση του στη Νότια Γαλλία.

Την περίοδο 1979-1982 δημιούργησε τη σειρά έργων με τίτλο Νέα Γενιά με την οποίαν αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στην Bienale της Βενετίας το 1980. Από τότε, και για τα 15 υπόλοιπα χρόνια της ζωής του, θα δουλέψει στην Ελλάδα εκθέτοντας συχνά, μέχρι την τελευταία του έκθεση, το 1991.