Μικρασιατικής καταγωγής, ο Πέτρος Αμπατζόγλου (1931-2004) γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Ο πατέρας του ασχολήθηκε με διάφορες επιχειρήσεις χωρίς επιτυχία και στη διάρκεια της Κατοχής ο συγγραφέας κινδύνεψε να πεθάνει από την πείνα. Μετά το πέρας των εγκύκλιων σπουδών του, διορίζεται στην Ηλεκτρική Εταιρεία Αθηνών Πειραιώς, από όπου θα συνταξιοδοτηθεί πρόωρα για λόγους υγείας, το 1966. Θα εργαστεί επίσης ως κειμενογράφος σε διαφημιστική εταιρεία και μετά τη συνταξιοδότησή του θα ζήσει κατά διαστήματα στο Λονδίνο. Στις αρχές της δεκαετίας του 60, θα κάνει την εμφάνισή του στα γράμματα, μέσα από τις σελίδες του περιοδικού Νέα Εστία και το 1962 θα εκδοθεί η πρώτη του συλλογή διηγημάτων, Με το Μινώταυρο. Η κριτική θα επισημάνει αμέσως το ταλέντο του. Το 1964 του απονέμεται το δεύτερο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για τη νουβέλα του Ισορροπία τρόμου. Το 1969 λαμβάνει χορηγία από το ίδρυμα Φορντ και το 1973 την υποτροφία του Διεθνούς Προγράμματος Συγγραφέων του Πανεπιστημίου της Αιόβα. Το 1988, το μυθιστόρημά του, Τι θέλει η κυρία Φρίμαν, θα τιμηθεί με το Α Κρατικό Βραβείο.

Ο Αμπατζόγλου αποτυπώνει στο έργο του την υπαρξιακή αβεβαιότητα του ατόμου, ειδικά μπροστά σε έναν πολιτισμό που τείνει να αυτονομηθεί από το δημιουργό του. Χαρακτηριστική είναι η αυτοειρωνεία, η πνευματώδης και καυστική σάτιρα των κοινωνικών θεσμών και η ιδιαίτερη συνειρμική γραφή του συγγραφέα, στην οποία συμφύρονται οι χωρικές και οι χρονικές διαστάσεις και το φανταστικό στοιχείο ενσωματώνεται με φυσικότητα στην καθημερινότητα. Πέθανε στις 30 Μαρτίου του 2004.