Όταν εξερράγη ο εμφύλιος πόλεμος, ο Μίλτον τάχθηκε υπέρ του Κοινοβουλίου μαχόμενος με τα γραπτά του τον Κάρολο Α΄. Δημοσίευσε πολυάριθμες μελέτες που επετίθεντο με σφοδρότητα κατά του κλήρου και της συντηρητικής παράταξης και υποστήριζαν φιλελεύθερες απόψεις, την ελευθερία του τύπου, το διαζύγιο και το δικαίωμα των πολιτών να τιμωρούν τους κακούς άρχοντες (Areopagitica, Tetrachordon, Colasterion, Eikonoklastes, Το αξίωμα των βασιλέων και αρχόντων). Όταν το Κοινοβούλιο επικράτησε, στον Μίλτον ανατέθηκε η σύνταξη της επίσημης στα Λατινικά αλληλογραφίας της Κοινοπολιτείας, η λογοκρισία και η προπαγάνδα, στα πλαίσια της οποίας διεξήγαγε πόλεμο φυλλαδίων με τους μοναρχικούς συγγραφείς.
Το 1654 ο Μίλτον τυφλώθηκε και στο εξής υπαγόρευε τα έργα του. Το 1656 παντρεύτηκε για δεύτερη φορά αλλά το 1658 χήρεψε πάλι. Το 1660 το καθεστώς που υποστήριζε κατέρρευσε και οι Στιούαρτ παλινορθώθηκαν. Ο Μίλτον αποσύρθηκε από τα κοινά αφού ταλαιπωρήθηκε λίγο. Το 1662 παντρεύτηκε για τρίτη φορά μια γυναίκα 31 χρόνια νεώτερή του. Το 1667 κυκλοφόρησε το αριστούργημά του «Απολεσθείς Παράδεισος», υπαγορευμένο κι αυτό, ποίημα επικό μεγαλόπνευστο σε ανομοιοκατάληκτους ιαμβικούς στίχους. Σε δώδεκα άσματα περιγράφεται η πτώση του ανθρώπου συνεπεία του προπατορικού αμαρτήματος. Το έργο χαρακτηρίστηκε ως το έπος του αγγλικού Πουριτανισμού και χάρισε στον ποιητή μια θέση ανάμεσα στους μεγαλύτερους ποιητές του κόσμου.
ΠΗΓΗ: Βικιπαίδεια, η ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια, https://el.wikipedia.org/