Ο Τζον Κιτς (31 Οκτωβρίου 1795 – 23 Φεβρουαρίου 1821) ήταν Άγγλος ποιητής της δεύτερης γενιάς ρομαντικών ποιητών, μαζί με τον Λόρδο Μπάιρον και τον Πέρσι Μπίσσε Σέλεϊ. Τα ποιήματά του είχαν δημοσιευτεί για λιγότερο από τέσσερα χρόνια, όταν πέθανε από φυματίωση σε ηλικία 25 ετών. Έγιναν αδιάφορα δεκτά στη ζωή του, αλλά η φήμη του αυξήθηκε γρήγορα μετά τον θάνατό του. Μέχρι το τέλος του αιώνα, τοποθετήθηκε στον κανόνα της αγγλικής λογοτεχνίας, επηρεάζοντας έντονα πολλούς συγγραφείς της Αδελφότητας Προ-Ραφαηλιτών.
H Encyclopædia Britannica του 1888 αποκάλεσε μια ωδή «ένα από τα τελευταία αριστουργήματα». Ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες ονόμασε την πρώτη του ανάγνωση του Κιτς μια εμπειρία που ένιωθε όλη του τη ζωή. Ο Κιτς είχε ένα ύφος «βαριά φορτωμένο με αισθησιασμούς», κυρίως στη σειρά των ωδών. Τυπικά για τους ρομαντικούς, τόνιζε τα ακραία συναισθήματα μέσω φυσικών εικόνων.
Σήμερα τα ποιήματα και τα γράμματά του παραμένουν από τα πιο δημοφιλή και αναλυμένα στην αγγλική λογοτεχνία – ιδιαίτερα τα «Ode to a Nightingale», «Ode on a Grecian Urn», «Sleep and Poetry» και το σονέτο «On First Looking into Chapman's Homer».