Σταδιακά, άρχισε να απομακρύνεται από τις θρησκευτικές και κοινωνικές πεποιθήσεις των συγχρόνων του, σχηματίζοντας και εκφράζοντας τη φιλοσοφία του υπερβατισμού στο δοκίμιο του 1836 με τίτλο Nature / Η Φύση. Μετά το έργο αυτό, συνέχισε δίνοντας μια διάλεξη με τίτλο The American Scholar (Ο Αμερικανός λόγιος) η οποία άσκησε σημαντική επίδραση σε άλλους διανοητές. Τα περισσότερα δοκίμια που έγραψε, τα δημιούργησε πρώτα ως διαλέξεις, τις οποίες κατόπιν διασκεύασε σε μορφή κατάλληλη για γραπτό λόγο. Οι 2 πρώτες σειρές των δοκιμίων του κυκλοφόρησαν το 1841 και 1844, και αποτελούν τον πυρήνα της σκέψης του. Σε αυτές τις σειρές περιλαμβάνονται τα πιο γνωστά έργα του όπως, Self-Reliance (Αυτοδυναμία), The Over-Soul (Η υπερ-ψυχή), Circles (Κύκλοι), The Poet (Ο ποιητής) και το Experience (Εμπειρία). Μαζί με τη Φύση, τα έργα αυτά από τα μέσα του 1830 έως τα μέσα του 1840, αποτέλεσαν την πλέον παραγωγική περίοδο του Έμερσον.

Ασχολήθηκε με διάφορα θέματα στα έργα του, χωρίς ποτέ να επικεντρώνεται σε καθορισμένες φιλοσοφικές διδαχές, αλλά εξερευνώντας συγκεκριμένες ιδέες όπως η ανεξαρτησία του ατόμου, ελευθερία, την ικανότητα του ανθρώπινου είδους να πραγματοποιεί σχεδόν τα πάντα, και τη σχέση μεταξύ της ψυχής και του περιβάλλοντος κόσμου. Η φύση του Έμερσον ήταν περισσότερο φιλοσοφική παρά νατουραλιστική, θεωρώντας πως το σύμπαν αποτελούνταν από τη Φύση και την Ψυχή. Η προσέγγιση του ήταν πανθεϊστική καθώς απέρριπτε την άποψη πως ο Θεός αποτελεί κάτι ξεχωριστό από τον κόσμο.

Αποτελεί έναν από τους κεντρικούς άξονες του Αμερικανικού ρομαντικού κινήματος, και το έργο του άσκησε ιδιαίτερη επιρροή στους διανοητές, συγγραφείς, και ποιητές που τον ακολούθησαν. Όταν ρωτήθηκε για το πως θα περιέγραψε το έργο του περιληπτικά, απάντησε πως η κεντρική του δοξασία ήταν η απειρότητα του ιδιώτη ανθρώπου.Υπήρξε φίλος και μέντορας του επίσης υπερβατιστή Χένρι Ντέιβιντ Θόρω.

Πηγή: Βικιπαίδεια