Άπατρις γη
Φωτογράφος: Νικούλης, Αλκυών
Εξώφυλλο/εικαστικό: Προύσαλης, Στράτος
Κυκλοφορεί
ISBN: 978-618-231-283-4
Εκδόσεις Βακχικόν, Αθήνα, 12/2025
1η έκδ. || Νέα
Γλώσσα: Ελληνική, Νέα
Ενιαία τιμή έως 19/6/2027
€ 10.60 (περ. ΦΠΑ 6%)
Βιβλίο, Χαρτόδετο
14 x 21 εκ., 64 σελ.
Περιγραφή
Εμείς της γης οι κολασμένοι
Εμείς οι ταλαιπωρημένοι
Εμείς οι φτωχοί, οι αγράμματοι, οι φταίχτες
Εμείς που στην πόρτα σου ήρθαμε ένα άγριο πρωί με πόδια
ματωμένα και σου ζητήσαμε ένα κομμάτι ψωμί
Εμείς της γης οι άγριοι
Οι ποιητές οι δάσκαλοι οι λέκτορες
Οι άγιοι και οι φονιάδες
Που βαθιά μέσα στα μάτια μας κοίταξες με περιφρόνηση
και μετά μας ξήλωσες το δέρμα και το έκανες ακριβό άρωμα για
να φοράς τα πρωινά της Κυριακής πριν πας στην εκκλησία
Εμείς οι άστεγοι και οι απελπισμένοι
Εμείς που τα βράδια γινόμαστε εφιάλτης και σε κυνηγάμε μέσα
στα απόκοσμα σοκάκια του μυαλού σου
Εμείς εμείς εμείς
Βλέπεις μέσα στα μάτια μας το καθρέφτισμα ενός τέρατος;
Μην τρέχεις
Πού πας;
Δεν είμαστε εμείς
Εσύ είσαι

ΚΑΠΝΟΣ

Είπα ότι θα σε δω ξανά μετά το δείλι
Θα κάτσουμε πάνω σε ένα ξεθωριασμένο χαλί στο σπίτι της γιαγιάς
μου
Θα ανάψουμε το τζάκι και ένα κερί για να ζεστάνει το κρύο της
ξενιτιάς
Γύρω μας ένα μουντό φως και οι τοίχοι γυμνοί
Δεν έχει μείνει τίποτα άλλωστε από εκείνα τα παιδικά απογεύματα
Μόνο κάτι ξεκούρδιστα φαντάσματα που χάσκουν με το στόμα
ανοιχτό
μέσα από κάτι παμπάλαια κάδρα
Θα σου πω ιστορίες από τον παλιό καιρό
Και θα μου πεις πόσο πόνεσες όταν έφυγα
Θα πούμε πόση ζωή ξοδέψαμε μέσα στις σταγόνες μιας στιγμής
Θα μετρήσω τα αστέρια για να δω αν με αγαπάς ακόμη
Θα μετρήσεις τις στιγμές που απομένουν μέχρι να ξημερώσει
Το πρωί θα μας βρει ξάγρυπνους και παγωμένους πάνω στα
συντρίμμια μιας παιδικής ανάμνησης
Μετά θα σφίξουμε τα χέρια και θα αγκαλιαστούμε σαν φίλοι παλιοί
που δεν έχουν τίποτα πια να αναπολήσουν
Θα ανοίξουμε την ξύλινη πόρτα σιγανά για να μην ξυπνήσουμε
κανέναν πόθο
Και καθώς ένας κόκορας θα λαλεί και η πρωινή δροσιά θα
σκεπάζει μαλακά την αυλή
Θα γίνουμε καπνός μέσα στο αχνό φως του πρωινού


*


ΑΓΡΙΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ

Άγριο τριαντάφυλλο
Τι ζητάς σε αυτή την άδεια γη;
Δεν ήξερες ότι η απανεμιά της θα σε πληγώσει;
Τόση ομορφιά
Τόση ομορφιά
Σκόρπια μέσα στους πέντε ανέμους
Ζητάω σπίτι
Ζητάω ζεστασιά
Γη μαλακή για να βγάλω ρίζες
Και λίγη ξεγνοιασιά
Άγριο τριαντάφυλλο
(Σιωπή και θλίψη)
Λίγο νερό θα σου φέρω
Λίγες σταγόνες βροχής
Για να κυλήσουν σαν δάκρυα απ’ τα μαβιά σου πέταλα
Και μια ευχή
Όμοια με εκείνη των προγόνων σου
Για να γίνει πάλι η ζωή απ’ την αρχή


*


Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ

Ξυπνήσαμε πρωί
Δεν πρόφτασε να μας δει το άγριο δείλι
Το γιόμα μάς βρήκε πεινασμένους
Ξοφλημένους μέσα σε μονοπάτια που δεν οδηγούσαν σπίτι
Ξυπνήσαμε πρωί
Δεν πρόφτασα να δω τα μάτια σου πριν φύγω
Δεν πρόφτασα να σου πω ένα τελευταίο σ’ αγαπώ
Το βράδυ μάς βρήκε με χέρια ματωμένα
Με καρδιά στεγνή και διψασμένη
Τα μεσάνυχτα περπατήσαμε σε μονοπάτια φτιαγμένα από στάχτη
και ψίχουλα ψωμιού
Ανήμποροι να βρούμε τον δρόμο για το σπίτι
Κάτσαμε σε μια πέτρα να ξαποστάσουμε
Και εκεί μας βρήκε η ανατολή
Γυμνούς και πεινασμένους
Κάτω από έναν ψάθινο ουρανό



Add: 2025-12-19 09:35:20 - Upd: 2025-12-22 09:01:01