Ειδικότερα, αναλύεται η βαθιά κρίση των κοινοβουλευτικών θεσμών στον Μεσοπόλεμο, μία περίοδο όπου οι πρωταγωνιστές εγκαταλείπουν τις παραδοσιακές φιλελεύθερες παραδοχές.
Η έρευνα συνδυάζει Νομική, Πολιτική Επιστήμη και Ιστορία, εστιάζοντας στις δύο βασικές τάσεις κριτικής:
• Την αντικοινοβουλευτική τάση, η οποία εκπροσωπείται από τον μαρξιστή Σεραφείμ Μάξιμο, τους αντιδραστικούς υποστηρικτές της μεταξικής δικτατορίας και τον Carl Schmitt, που ζητούσαν τη ριζική κατάργηση των θεσμών.
• Την κοινοβουλευτική τάση, με εκπροσώπους τον Αλέξανδρο Σβώλο και άλλους επιφανείς προοδευτικούς θεωρητικούς (όπως οι Maurice Hauriou, Léon Duguit, Joseph Barthélemy, Hans Kelsen), οι οποίοι, παρά την κοινοβουλευτική κρίση, πρόκριναν τη θεσμική ανανέωση.
Η παρούσα μελέτη αναδεικνύει την καθοριστική επιρροή των παραπάνω θεωρητικών στην εξέλιξη της ελληνικής νομικής και πολιτικής σκέψης.
Η διαχρονική αξία της μελέτης είναι προφανής: Η ανατομία της τότε πολιτειακής κρίσης λειτουργεί ως γόνιμη βάση για τον στοχασμό του σήμερα, καθώς τα διακυβεύματα της περιόδου επανέρχονται στην επικαιρότητα.
Το έργο απευθύνεται σε νομικούς, πολιτικούς επιστήμονες, ιστορικούς, ερευνητές και κάθε πολίτη που αναζητά την κατανόηση των ιδεολογικών ριζών της σύγχρονης Ελλάδας.
