O Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης, ένας ναυαγοσώστης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, διασώζει την επιθυμία από την ενοχή –η φύση του ανθρώπου είναι η επιθυμία, έλεγε ο Spinoza–, την καταναλωτική ομοιομορφία, την τηλεοπτική εντολή, διασώζει από την απώλεια της ταυτότητας. Η ματιά του παραδίδει μεν «Μαθήματα ερέβους», αλλά ταυτόχρονα η υπαρξιακή του πυξίδα μας δείχνει τον πολικό αστέρα της κριτικής σκέψης, ίσως της άλλης ζωής που, κι αν ακόμα δεν τη ζήσουμε, η φαντασίωσή της παρηγορεί την ψυχή μας.
