Με έναν ρυθμό ολότελα δικό του, ψηφίδα ψηφίδα, ο Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου συνθέτει το μωσαϊκό του πένθους. Αριστοτεχνικά τακτοποιεί τις λέξεις, έτσι που οι σκέψεις και η γνώση να αναδύονται μέσα από έναν διαλογικό, σχεδόν συνομιλιακό, τόνο με τον αναγνώστη ή την αναγνώστρια που πενθεί μια πρόσφατη ή/και μια παλαιότερη απώλεια. Το μωσαϊκό του πένθους είναι περίπλοκο, δύσκολο, βαθύ. Είναι, όμως, αυτό που είναι. Και ο συγγραφέας το προσεγγίζει με σεβασμό, ειλικρίνεια και χωρίς καμία διάθεση ωραιοποίησης. Το πένθος αποτελεί μια εμπειρία που είναι σημαντικό να βιωθεί, όχι να παρακαμφθεί. Με αγάπη, φροντίδα και ένα γενναιόδωρο προσωπικό μοίρασμα, ο Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου καταφέρνει να μας αγγίξει και να μας χαρίσει απλόχερα μια αλλιώτικη αγκαλιά.