Εξίσου ισορροπημένα αντιμετωπίζονται ο μαρξισμός (που είναι σχεδόν στο κέντρο της σκέψης του Αντι-Οιδίποδα) και ο καπιταλισμός. Ο Μαρξ, δε, περισσότερο σαν ριζοσπαστικός ανθρωπιστής…
«Αλλά, όσοι δεν εκτέθηκαν σε τραύματα θα παριστάνουν όλη τους τη ζωή και μια άλλη ταυτότητα, ξένη απ’ αυτούς. Αυτή είναι η δική τους αυτότητα, δυναμική και ενσυνείδητη… που θα παριστάνει την αδύναμη και αθέλητη. Τούτο μπορεί να οδηγήσει και στην χωρίς ενδοιασμό («ατραυμάτιστη») παρανομία. Τούτο συνιστά την «εμπράγματη» τρέλα… και την καταγωγή.»
[από το οπισθόφυλλο του βιβλίου]
