Οι λέξεις δίνουν φωνή στην ασφυξία του ατόμου, σε έναν κόσμο που απαιτεί διαρκείς θυσίες και αναπαράγει ανισότητες, όπου η εργασία παύει να είναι πράξη ελευθερίας ή αυτοπραγμάτωσης και καταντά μια αέναη διαδικασία επιβίωσης και επιβεβαίωσης.
Το βιβλίο καλεί τον αναγνώστη να αναμετρηθεί με τις παθογένειες που κρύβονται πίσω από την καθημερινότητα του «εργασιακού πολιτισμού» και να αναγνωρίσει πώς αυτές οι σκιές διαμορφώνουν τις σκέψεις μας, τις συμπεριφορές μας και τελικά τον τρόπο που συνυπάρχουμε.
