Όσα ξέρουμε μα δεν τα λέμε

DC : Ποίηση
DCC : Μοντέρνα και σύγχρονη ποίηση (μετα το 1900 μ.Χ.)
DCF : Ποίηση μεμονωμένων ποιητών

Νικολάου, Στέλιος

Εξώφυλλο/εικαστικό: Προύσαλης, Στράτος

Κυκλοφορεί

ISBN: 978-618-231-277-3

Εκδόσεις Βακχικόν, Αθήνα, 12/2025

1η έκδ. || Νέα

Γλώσσα: Ελληνική, Νέα

Ενιαία τιμή έως 4/6/2027

€ 12.72 (περ. ΦΠΑ 6%)

Βιβλίο, Χαρτόδετο

14 x 21 εκ., 102 σελ.

Περιγραφή

[…] Σε γαλανόλευκα ταξίδια να οδεύεις,

με οδηγό σου έναν Αυγερινό,

που αθόρυβα βλέπει από μακριά,

φλερτάροντας με την Πούλια του,

όπως εσύ φλερτάρεις με το πάθος,

και η Κύπρος, με την ελευθερία.

Κι όταν ο μαρασμός της Δήμητρας θα ντρέπεται

απέναντι στον δικό σου,

να καμαρώνεις.

Γιατί,

ο έρωτας των τολμηρών

–όσο κι αν βασανίζεται–

στην Ανατολή και στη Δύση αναβιώνει.

ΕΠΙΓΡΑΦH

Τι εύκολο που είναι, τελικά· η εγκατάλειψη αυτών που μας δίνουν ταυτότητα. Ανάμεσα στο σταυροδρόμι της Ανατολής και της Δύσης, ξεχνάμε, αναλωνόμαστε και αλλοιωνόμαστε – χωρίς ντροπή ή θύμησες, προχωράμε ανένδοτοι. Άλλοτε, όμως, αντάμα ενός σκότους ατελείωτου, πιο κρύου κι απ’ τα Τάρταρα, «... βλέπουμε και στοχαζόμαστε, κι απορούμε, και τρομάζουμε. Απελπιζόμαστε και κλαίμε και περιγράφουμε». Μα αγνοούμε να αποδεχτούμε πως ο Αχιλλέας δεν έγινε ήρωας εν μία νυκτί. Χρόνια ακόνιζε τις αδυναμίες του, αρνούμενος να μάθει την ήττα – κι εμείς απλώς κλαιγόμαστε για τις μαινόμενες μάχες που δεν δίνουμε. Χωρίς γνώση για το χθες· χωρίς ελπίδα για το αύριο. Ως εκ τούτου, ξύπνα. Άρπαξε τα όπλα σου –τον νου και την ψυχή σου– και δώσε τη δική σου μάχη. Εκείνην που χρόνια τώρα αγνοείς να δεις, μικρέ μου Ονήσιλε.

«Μολών Λαβέ» να φωνάζεις στα δαιμόνιά σου.

«Νενικήκαμε» ψιθύρισε στην ψυχή σου.

«Αμήν» να πεις σε σένα.

ΕΥΕΛΠΙΣ

Τι νόημα έχει η πατρίδα, παρά την αγκαλιά της θύμησης;

Τι νόημα έχει η καταξίωση ανδρών, παιδιών και γυναικών,

που έλαμψαν στην ιστορία σαν φωσάκια αγέρωχα στον χρόνο,

σαν να ’τανε μια πυρκαγιά που δεν καίει, αλλά ζεσταίνει;

Τι νόημα έχει το γαλανόλευκο, που μόνο θάλασσα και λευτεριά

θυμίζει,

και έναν ουρανό που πάντα ολοφώτεινος αντικατοπτρίζει το διάβα

μας,

με τα γεράκια, τους γύπες και τα χελιδόνια να πετάνε ανάμεσά του,

σαν από πάντα λεύτερα και σαν από καιρό φευγάτα;

Τι νόημα έχει η οικογένεια, που πάντα στα δύσκολα στέκεται

παρούσα,

ακλόνητη, χαρούμενη και πάντα με μια λατρεμένη ζεστασιά;

«Με αρετές απαράμιλλες της εποχής, πλέον ξεχασμένες».

Έτσι είπαν για αυτήν, του Γιώργου μας, τη δική μας, και δάκρυσα.

Τι νόημα έχει η θρησκεία, παρά τη δράση της σαν ένας ήλιος,

σαν ένα ξέφωτο ανάμεσα στο σκοτεινό δάσος γεμάτο ομίχλη και

καπνό,

ξεπροβαλλόμενο πάντα εκεί που πρέπει, και όπως πρέπει,

όσο όσο για να δίνει ελπίδα, όση χρειάζεται για να συνεχίζουμε;

Θαρρώ, η πίστη είναι αυτή που δίνει νόημα στο κενό του σκοταδιού,

η αγάπη της οικογένειας, η δροσιά της καλοκαιρινής θαλάσσης,

η ηρεμία της εκκλησίας και η φλόγα της πατρίδας.

Αρετές σε έναν φαύλο κόσμο, που του δίνουν αξίες.

Είναι τα ιδανικά στις ψυχές και οι θύμησες των πεσόντων,

που ζήσαν για την ιδέα της λευτεριάς, της πατρίδος και ό,τι περιέχει,

αλλά και για κάποια θάλασσα που θέλησαν να δουν ήρεμη,

ήρεμη σαν το μέσα τους.

Σαν έναν Εύελπι που βλέπει τον σταυρό, τη θάλασσα και τη μάνα του.

Add: 2025-12-04 14:37:55 - Upd: 2025-12-04 14:45:38

DC Ποίηση
DCC Μοντέρνα και σύγχρονη ποίηση (μετα το 1900 μ.Χ.)
DCF Ποίηση μεμονωμένων ποιητών