Για τον Φρόυντ ο χρόνος αφορά μόνο στην συνείδηση και δεν μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σ’ αυτόν παρά μόνο μέσα από τις δράσεις της συνείδησης. Το ασυνείδητο είναι ά-χρονο, zeit-loss, στερείται τον χρόνο, λειτουργεί αγνοώντας τον χρόνο, καθώς σε αυτό κυριαρχεί η αρχή της ευχαρίστησης η οποία δεν λαμβάνει υπόψη την πραγματικότητα. Οι επιθυμίες που κατοικούν το ασυνείδητο είναι αναλλοίωτες, αμετακίνητες, δεν γνωρίζουν την φθορά του χρόνου, ούτε επηρεάζονται από την καθημερινή ροή των γεγονότων. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το ασυνείδητο είναι «εκτός χρόνου», πράγμα αδύνατον, γιατί ο χρόνος αποτελεί μια από τις τροπικότητες της σχέσης μας με τον κόσμο. Σημαίνει μάλλον ότι στον χώρο του ασυνειδήτου κατοικεί μία ιδιαίτερη χρονικότητα, κι αυτή είναι η κυκλική χρονικότητα της επανάληψης. Η αναλυτική συνεδρία όπου επικαιροποιείται αυτή η κυκλική χρονικότητα του ενορμητικού σεξουαλικού, δεν είναι ωστόσο μόνο ο χρόνος της επανάληψης αλλά και ο χρόνος της διεξεπεργασίας, της αναμνημόνευσης και της ιστο-
ρικοποίησης.
Τα κείμενα αυτού του τόμου προσεγγίζουν το θέμα της αχρονικότητας του ασυνειδήτου και της ψυχικής εγγραφής του χρόνου μέσα από διάφορες θεωρητικές προσεγγίσεις και το συνδέουν με την κλινική ψυχαναλυτική πρακτική.
