Πολλά από τα πρακτικά αυτά έχουν αποτελέσει θέματα εξετάσεων στις Νομικές Σχολές Αθηνών, Θεσσαλονίκης και Κομοτηνής, καθώς και για την εισαγωγή στη Σχολή Δικαστών, άλλα στηρίζονται σε αποφάσεις δικαστηρίων και άλλα διαμορφώθηκαν κατάλληλα με βάση δικονομικά θέματα που είτε εμφανίζονται συχνότερα στην πράξη είτε στηρίζονται σε κρίσιμα δικονομικά θέματα. Αναφέρονται σε περισσότερα τμήματα της Πολιτικής Δικονομίας (Γενικό Μέρος, Απόδειξη, Ένδικα Μέσα, Αναγκαστική Εκτέλεση, Ασφαλιστικά Μέτρα, Ειδικές Διαδικασίες, κ.λπ.), ακόμα και του ουσιαστικού δικαίου (Αστικό, Εμπορικό, κ.λπ.), όπως, άλλωστε, εμφανίζονται και στην πράξη, στις υποθέσεις που αναλαμβάνουν οι δικηγόροι.
Σημειώνεται, τέλος, ότι για τις απαντήσεις των πρακτικών επιλέχθηκε η δικανική μέθοδος, δηλαδή, παράθεση του κανόνα δικαίου με πλήρη ανάλυσή του, αναφορά στα πραγματικά περιστατικά, όπως προκύπτουν απ’ αυτά και υπαγωγή αυτών στον εφαρμοστέο κανόνα δικαίου, δεδομένου ότι μόνον με τον τρόπο αυτόν ο ενδιαφερόμενος μπορεί να κατακτήσει τον μηχανισμό της νομικής σκέψης, αλλά και να οδηγείται χωρίς λάθη στις ορθές απαντήσεις.
