«Τον υποδέχθηκε μ’ ένα περίεργο ύφος, πικρίας και θαυμασμού ταυτόχρονα, σαν σκυλί μετά από κλοτσιά.
***
Αργότερα, άλλα τραπουλόχαρτα ήρθαν και μπλέχτηκαν στην ατελείωτη πασιέντζα της αϋπνίας.
***
Και πάντα κατέληγε εξοργισμένος με την ευκολία με την οποία η άγνοια ευνοεί το θαυμασμό.
***
Κοιτάζονταν (…) μουρμουρίζοντας μια ευτυχία με σφυγμούς και μονοσύλλαβα.»


