Στα περισσότερα διηγήματα ή αφηγήματα της συλλογής, ο αναγνώστης διακρίνει τα όνειρα – με την κυριολεκτική ή τη μεταφορική σημασία της λέξης – των πρωταγωνιστών που φτερουγίζουν επάνω απ’ το δύσβατο, τις περισσότερες φορές, μονοπάτι της ζωής. Η Ελπίδα ονειρεύεται να βρεθεί θεραπεία για τον καρκίνο. Ο Διονύσης κι η Αλεξάνδρα ονειρεύονται να χαρούν τον έρωτά τους σ’ έναν κόσμο ειρηνικό. Οι ψυχές των παιδιών ζωγραφίζουν όνειρα σε κάθε θλιμμένη γωνιά του πλανήτη μας. Ένα κοριτσάκι αντικρίζει στ’ όνειρό της τη μορφή του «αγγέλου» που τη διέσωσε απ’ τα χαλάσματα που προκάλεσε ο φοβερός σεισμός του 2023 στην Τουρκία. Ο νεαρός Αμπντούλ ονειρεύεται ένα καλύτερο αύριο γι’ αυτόν και την οικογένειά του. Ο ογδοντάχρονος Αργύρης ονειρεύεται να βρεθεί ξανά στο χωριό του, ανταμώνοντας τους παιδικούς του φίλους. Ο Δημήτρης συναντά στα όνειρά του τη μορφή της αγαπημένης του γιαγιάς. Ο κύριος Σωκράτης, παραμονές Χριστουγέννων, διακρίνει στ’ όνειρό του την όψη εκείνου «…που πείνασε και του ‘δωσες να φάει, που δίψασε και του ‘δωσες να πιει, που ήτανε ξένος και τον φιλοξένησες, που ήτανε γυμνός και τον έντυσες, που ασθένησε και τον επισκέφτηκες».